بدینوسیله تشکر خود را از مقام عظما که با راندن کلماتی گه هر بار به خود و ولایت مطلقه خود تگری از نوع اسهالی زدند و با چسباندن گوز و شقیقه (اسلام و دموکراسی) جهانی را به خنده کشاندند سپاسگزارم و امید آنکه باز هم سوراخ عنابی متعفن خود را باز کرده و ترکمون بیشتری را به هیکل شریف خود و سایر آفات عظام و جیره خواران بیت بزنند.
نماز فرمایشی جمعه 15 بهمن 89 تاریخی بود.
در ضمن یکی از دزدان بیت المال فرموده اند حصرتعالی سالی یکبار به آسمان میروید و با انبیاء تیله بازی میکنید. ممکن است خواهش کنم اینبار که مشرف شدید همانجا کنگر خورده و لنگر بیاندازید تا ایران و ایرانی از تعفن وجود نکبت بار آن مقام عظما راحت شود.
Labels: رسم روزگار, روضه های دیکتاتور, سیاست عین دیانت, فساد
مهرداد