در این دنیای بزرگ هر کس ابزاری اختراع کرده یا کشفی نموده که معمولا باید آنرا به ثبت برساند یا حداقل به ثبت تاریخ. ولی در ایران که گویا وطن عزیز ماست تنها اختراع و ابتکار و کشفیات یافتن لغات دهان پر کن و دور از واقعیت در مداحی این و آن است و هر روز لقبی و عنوانی دهان پرکن و تازه اختراع شده است که دور از واقعیت و چاپلوسانه و همراه با تحفه یزد است.

این عناوین از قدیم هم رایج بوده و شاید ابتدای آن سر به چند هزار سال میزند. از کورش کبیر که دیگران دادند تا ظل الله قجر ، آخرین آن در دوران سلطنت محمد رضا که آریامهر بود و بادمجان دور قاب چیان دربار عنایت فرمودند. همگی این واژه ها در خود ضمیری از بزرگی و جلال و جبروت خاصی را دارند. اغلب بجا و درخور و بسیاری نیز غلو محض و غیر قابل تحمل برای شنونده و پس از مدتی بی معنا و مایه خنده کوی و کنار بوده ولی تا ابد این عناوین درست یا غلط بر پیشانی کورش تا محمد رضا پهلوی خواهد ماند.

مدتهاست برای یزدان منان و خداوند قادر متعال صفت های زمینی قایل شده اند که دکانداران کوتاه عقل اهل فیضیه نیز به آن دامن میزنند. نامهای ظل الله ، روح الله ، یدالله ، سمیع الله ، هیبت الله ، قدرت الله ، جُند الله ، حزب الله و از همه خنده دارتر آیت الله است. کسی نیست به این افسار گسیختگان بگوید اگر خدا روح دارد پس جسم هم دارد! و اگر دست دارد پس آلت تناسلی هم دارد! و اگر ارتش دارد پس ترسوست! و اگر هیبت دارد پس زشت است و قص الی هذا ...

بعد از سال 57 نحوه دادن این عناوین تغییر یافت و این مداحان جیره خوار نظام نظیر حجازی بودند که در کوچه و بازار و مطابق نرخ روز عنوانی یافته و بر تارک این و آن دون صفت کهتر زده و او را مهتر کرده اند. از امامت آن هندی زاده سرگردان و مخبط گرفته تا بوی بهشتی چلاقی معتاد و اسطوره هزاره سوم یعنی کوتوله مجنونی که ادعای انیشتین زمان که نه بلکه خدایی دارد. لقب آیت اللهی را نیز جدیدا به این عناوین چپ اندر راست اضافه کرده اند ولی اینبار نباید بیکار نشست و باید همزمان با بخشیدن عناوین احمقانه توسط مجیزگویان بیت الرهبری به این و آن مزدور لایشعر، مردم نیز باید: داد دل از کهتر و مهتر بستانند. زیرا در ام القرای ارعاب و وحشت ، به غلط نهند نام زنگی را کافور.

در پیشانی تازه مهترشدگان رشته ملایی (کلاشی و جاکشی و دروغگویی و جیره خواران همنوا و انصار) میتوان این مفاضات ادیبه را یافت زیرا کس دیگری را یارای برتری از نظر فضل و دانش و بزرگی با تازه به مکنت رسیدگان یا همان ملاهای روضه 5 تومانی سابق را ندارد و از آنجا که واژه "خر" در زبان فارسی بمعنای بزرگ آمده است و عظمت این واژه در خور این خار و خسان سر دیوار است ، لذا از این پس در نوشته ها بجای لقب " آیت الله " که لقبی از روی شرک و کفرآمیز بوده و دلیل بر وجود جسمی خداوند است و از همه مهمتر خلاف شعور ایرانیان پاک نژاد که ، مخبط خودمحوری ادعای نشانه ای از خداوند را بکند ، لذا این واژه به ( آیت الحمار ) که نشانه بزگی و جلال و جبروت زمینی و دور از انسان بودن آغایان و نشان رجاله بودن آنان است بکار میرود.

مقام رهبریت ولایات ام القرای ظلمِ آخوندی را اینک آیت الحمار الحمارین العظمی سید علی پائین خیابانی و مقام ریاست الجماهیر ام القرای اعدام و شکنجه و دروغ را آیت الجّمار (از ریشه جمر بمعنای شن که جمهور و جمهوریت از آن مشتق میشود!) دوگتور محمود احمدی نژاد بر عهده دارند.

ولی از آنجا که لقب دادن در جمهوری اسلامی مثل پقر و پشگل شده است و هر ننه قمر بی اصل و نشان و سواد و منصبی را میتوان برای خوشمزگی ، دستمال بدستی و ..یه مالی لقبی والای ان شخص داد و از طرفی شن مقدار بیمقداریست! ، لذا به آیت الحمار المحمود الاسطورة الف الثالث ، ترفیع درجه داده و هر چه بیشتر دروغ بگوید ، آدم بکشد و آب به آسیای سایر آیات حمار ( حمار = خر = بزرگ = عظیم) بریزد عنوان وی والاتر خواهد رفت. عناوین سردمداران یکشبه میلیاردر شده از خون ملت شریف ولی ضد مردمی سپاه پاسداران رژیم وحشت و ترور بعدا اعلام خواهد شد ، شاید ظّل الاِرهاب بد نباشد.