نکته مهمی در مصاحبه خانم فهیمه موسوی نژاد همسر آقای محمد ابطحی و همچنین در مورد بعضی از زندانیان وقایع اخیر بچشم میخورد و آنهم مصرف قرص به ایشان و آقای سحابی بعنوان آرامش دهنده است.

در جنگ جهانی دوم آزمایشگاههای مجهز هیتلری برای بازجوئی و اعتراف گیری از اسرای جنگی و مخالفان داخلی از چند نوع مواد شیمیایی استفاده میکردند که معروف ترین آنها به کلرالوز و اسکوپالومین شهرت داشت.

کلرالوز سمی خطرناک از خانواده آلدئید ها که در ابتدا جهت مرگ موش و سپس با تجربیات مکرر در لابراتوارهای هیتلری بر روی انسان ، میزان معینی را یافتند که قابلیت ایجاد رخوت مغزی و القای خواب و لختی عضلات را میداد. در مورد انسان این دارو امروزه جای خود را به انواع فنوباربیتالها داده است.

اسکوپالومین دارویی است رخوت زا و آرامش دهنده که از سالهای دور برای کسانی که به اصطلاح بد سفر بودند (کسانیکه در هنگام مسافرت حالت تهوع پیدا میکردند) تجویز میشد. بعدها این دارو تکامل یافت و باز هم در لابراتوارهای ارتش نازی از آن بعنوان داروی ایجاد رخوت مغزی و بی ارادگی در سخن گفتن و آرامش عصبی استفاده شد. این دارو هم اکنون با نامهای تجاری دیگر برای معالجه معتادان بهمراه متادون و قرص خواب آور مورد استفاده قرار میگیرد. از این دارو همچنین میتوان برای پاک کردن خاطره های واقعی مغزی و جایگزینی آن با خاطره های مصنوعی استفاده نمود که بزبان ساده و امروزی میتوان آنرا شستشوی مغزی نامید. اثرات این داروها گاه تا ماهها در ضمیر مخفی شخص باقی میماند.

دوز یا مقدار معینی از هر دوی این داروها با هم و بصورت وریدی ، از نظر فیزیکی: ایجاد رخوت مغری شدید ، سبکی جسمی ، بی ارادگی عضلانی ، عدم کنترل فکری ، سستی کلام ، عدم کنترل ادرار و ترس از نور میشود.

از نظر روانی: شخص دچار افسردگی ، از خود بیزاری ، مالیخولیا ، فراموشی ، ترس شدید و میل به خودکشی میشود.

روشی که نازیها از آن استفاده میکردند اینگونه بود که شخص را بشدت تحریک روانی و یا با کتک زدن تحریک عضلانی و سپس دارو را بوی تزریق میکردند.

تداوم تزریق یا زیاده روی در آن باعث پاره شدن رگهای مغزی بدلیل خونریزی داخلی مغز و مرگ شخص میشد و هیچگونه آثار مشهودی نیز از خود بر روی جسد بجای نمیگذاشت.

در اثر مصرف این مواد شخص حالت افسرده ، بی اراده ، عدم تکلم صحیح ، بیقراری و حالت پرخاشگری پیدا میکرد. درست شبیه حالاتی که خانم موسوی نژاد توضیح داده اند.

یکی از دلایلی که اجازه ملاقات خانواده اسیران را با عزیزانشان نمیدهند همین است که که خانواده آنها خیلی زود پی میبرند که عزیز اسیر شده آنها از حالت عادی خارج و تحت تاثیر مواد شیمیایی قرار دارد.

حال باید دید ولی مطلقه و مزدوران جیره خوار از چنین داروها یا مواد مشابه و پیشرفته آن از دوستان کرملین و پکن ، استفاده کرده است و چرا حتی در بیدادگاهها اجازه تماس مثلا متهمین با خانواده یا وکلای آنها داده نشده است.