خردجال آخرین تیر ترکش را هم رها کرد و احمدی نژاد رسما برای چهار سال دیگر به غلامی حقله بگوش بارگاه متزلزل رهبری منتصب شد. طبق معمول بادمجان دور قاب چینان فرصت طلب نیز حضور داشتند و مضحکه کت بوس را تهنیت و تبریک گفته و همگی بر خون جوانان وطن شادی نمودند. ولی قراین نشان میدهد که کوتوله پاستوریزه به تنهایی پایان چهار سال را نخواهد دید و همراه یا قبل از خردجال سقوط خواهد نمود. سرطانی که به آهستگی در حال پیشرفت بود در دو سه ماهه اخیر سرعت فراوان گرفت و آثار مخرب آن نشان داد که بیمار نفس آخر را میکشد. خامنه ای بخوبی میداند که فتیله بیفروغ ولایت مطلقه فقیه به غروب خود نزدیک و سرطان فساد در رگ و ریشه و پوست و استخوان آنرا فرا گرفته است. ولی بنا بر مثل "از این ستون به آن ستون فرج است" تصور میکند با استفاده از دستبوس سابق و کت بوس جدید بتواند تا کوتاه مدتی دیگر بیمار سرطانی را زنده نگهدارد. بختکی که سی سال است بر سینه مردم ایران سنگینی میکند تازه نوای بسم الله و الله اکبر شنیده و پایان سریع ولایت و خلافت و جهانگیری را بعینه در آئینه اقبال دیده است.

لذات دنیوی و هوای نفس و قدرت طلبی چنان هوش و عقل از وی ربوده که تصور میکرد همه کور و کر و ابله و نیازمند فرمان بی چون و چرای وی هستند. آنقدر جیره خواران دست و پابوس وی را مدح و ثنا کرده بودند که تصور میکرد بدون فصل الخطاب وی خورشید نیز طلوع نخواهد کرد و صاحب السموع ولایت با شعار های توخالی و احمقانه تا ابد بر گرده ملت سوار خواهد ماند. تصور نمیکرد که حتی کارگزاران نزدیک وی نیز از او روی برتابند و بیعت خود را پس گیرند.

این آغاز پایان هر دیکتاتور است و دستان بخون آلوده خامنه ای و احمدی نژاد و سایر جیره خواران مافیای قدرت به آب زمزم و کوثر سپید نتوان کرد.

سی سال حکومت ستم و جور و شکنجه ولایت مطلقه فقیه ثابت نمود: هیچ مذهبی انسان ساز نیست که انسان مذهب خود را میسازد.

اینهم طنزی تلخ در مورد وقایع اخیر:

خبرنگار تلویزیون دولتی از رهگذری عادی در خیابان میپرسد: بنظر شما دست چه کسی پشت این همه خرابی و کشتار است؟

رهگذر نگاهی عاقل اندر سفیه به مخبر تلویزیونی انداخته و میگوید:

والله نمیدانم و اهل سیاست هم نیستم ولی دعا میکنم هر کسی هست آن دست دیگرش هم چلاق شود.