انشای زیر را به روش دانش آموز کلاس دوم دبستان بخوانيد:

ما حیوانات را خیلی‌ دوست داریم ، بابایمان هم همین طور . ما هر روز در مورد حیوانات حرف می‌زنیم ، بابایمان هم همین طور . بابایمان همیشه وقتی‌ با ما حرف میزند از حیوانات هم یاد می‌کند ، مثلا امروز بابایمان دوبار به ما گفت: توله سگ مگه تو مشق نداری که نشستی پای تلوزیون ؟

و هر وقت ما پول میخواهیم میگوید : کره خر مگه من سرگنج نشستم؟

چند روز پیش وقتی‌ ما با مامانمان و بابایمان میرفتیم خانه عمه زهره اینا ، یک تاکسی داشت میزد به پیکان بابایمان.

بابایمان هم که آن روی سگش آمده بود بالا به آقاهه گفت : مگه کوری گوساله ؟ آقاهه هم گفت : کور باباته یابو ، پیاده میشم همچین میزنمت که به خر بگی‌ زن دایی ...

بابایمان هم گفت : برو بینیم بابا جوجه و عین قرقی پرید پائین

ولی‌ آقاهه از بابایمان خیلی‌ گندهتر بود و بابایمان را مثل سگ کتک زد . بعدش مامانمان به بابایمان گفت : مگه کرم داری آخه ؟ خرس گنده مجبوری عین خروس جنگی بپری به مردم ؟

ما تلوزیون را هم که خیلی‌ حیوان نشان میدهد دوست میداریم . البته علی‌ آقا شوهر خالهمان میگوید که تلوزیون فقط شده راز بقا ... قدیما که همش گربه و کوسه نشان میداد ، حالا هم که یا اون مارمولک‌ها را نشان میده یا این بوزینه رو که عین اسب واسه ملت خالی می‌بنده . ما فکر می‌کنیم که منظور علی‌ آقا کارتون پینوکیو باشه . چون هم تویش گربه نره داشت ، هم کوسه ، هم پینوکیو که دروغ میگفت.

فامیلهای ما هم خیلی حیوانات را دوست دارند . پارسال در عروسی‌ منوچهر پسر خالهمان که رفت قاطی‌ مرغ ها ، شوهر خالهمان دو تا گوسفند آورد که ما با آنها خیلی‌ بازی کردیم ولی‌ بعدش شوهر خالهمان همان وسط سرشان را برید ! ما اولش خیلی‌ ترسیدیم ولی‌ بابایمان گفت چند تا عروسی‌ برویم عادت می‌کنی ، البته گوسفندها هم چیزی نگفتند و گذاشتند شوهر خالهمان سرشان را ببرد ، حتما دردشان نیامد . ما نفهمیدیم چطور دردشان نیامده ، چون یکبار در کامپیوتر داداشمان یک فیلم دیدیم که دوتا آقا که هی‌ میگفتند الله اکبر ، سر یک آقا رو که نمیگفت الله اکبر بریدند و اون آقاهه خیلی‌ دردش آمد و ما تصمیم گرفتیم که همیشه بگوئیم الله اکبر که یک وقت کسی‌ سر ما را نبرد.

حضرت آیت ا... خامنه ای رهبر دانشمند هم بارها دشمنان انقلاب را حیوانات وحشی خوانده اند و آقای رئیس جمهور محترم دوکتور احمدی نجات هم آنها را بزغاله مینامند.

ما نتیجه میگیریم که خیلی‌ خوب شد که ما در ایران به دنیا آمدیم تا بتوانیم هر روز از اسم حیوانات که نعمت خداوند هستند استفاده کنیم و آنها را در تلوزیون ببینیم ، در موردشان حرف بزنیم و عکس‌های آنها را به دیوار بچسبانیم و به آنها مهرورزی کنیم و نمیدانیم اگر در ایران به دنیا نیامده بودیم چه غلطی باید میکردیم.

این مطلب را یکی از دوستان خوش ذوق برایم ایمایل کرده که بدون کم و کاست آنرا منتشر میکنم. صحت و سقم آن به قضاوت خودتان!؟