بالاخره دکتر کردان اعتراف کرد که دکتر نیست. کارشناس ارشد نیست. شاید 12 سال هم تخصیل نکرده و حتی در مورد دیپلم ششم ابتدایی ایشان هم شک قریب به یقین وجود دارد که واقعی نیست. بهتر است از مدرک دکتر جان محسن رضائی هم نام ببریم که در زمان خود دست کمی از همین مدرک کذایی آکسفوردی نداشت.

اگر کل بحث را تعمیم دهیم به بسیاری از مدارک و عناوین حضرات میرسیم و بخوبی درک میکنیم که خانه از پای بست ویران است و این جریان تا به آنجا میرسد که ملیجک دربار رهبری میفرمایند تمام جدل بر سر یک مشت کاغذ پاره است! البته علت آن هم بروشنی روز است. حقیقت مطلب ترس ارباب ملیجک است که مبادا دوباره این سوال پیش آید که خود ایشان چگونه آیت الله شده است؟

میدانیم که قبل از سال 1357 تعداد آیت الله ها در ایران از تعداد انگشتان دو دست تجاوز نمیکرد و هر یک این عنوان را پس از سالها مطالعه و درس و فحص و پاسخ به استفتائات شرعی و عرفی و با نظر مثبت فقهی آیت الله های دیگر بدست میآوردند. آیت الله شدن عنوان و مقامی نبود که آکسفورد یا کمبریج مهر و توشیح کند بلکه ممارست و بیداری و هشیاری و قبول رساله و تائید توسط سایر مقامات فقهی را لازم داشت.

یکی از دستاوردهای انقلاب دزدی شده 57 آن بود که هر ننه قمری یکشبه آیت الله شد! و هر مخبط آدمکشی رئیس کمیته و هر عمله ای رئیس بیمارستان و هر قلتبانی وکیل و وزیر. تا آنجا که امروز تعداد آیت الله های قم از پقر و پشگل گاوداریهای قم زیادتر شده و هر لچک بسری که عضویت باند مافیا را داشت آیت الله و هر بادمجان دور قاب چینی که دستمال ابریشمی نرم تر داشته باشد دکتر و مهندس و هر کس که از بقیه دزد تر ، دروغگو تر ، آدمکش تر و بی بته تر باشد و فقاهت و شرعیت را بازیچه و زندگی و روزگار مردم عادی را بیشتر ملعبه دست قرار دهد ، میتواند مقامی بالاتر از دیگران در بارگاه سید علی داشته باشد.

میدانیم که عنوان اکثر قریب به اتفاق سران و زعمای سیاسی و مذهبی و کمیته و سپاه از همان ابتدای انقلاب هم از این خاصیت بدور نیست و عناوین امامت و آیت اللهی و دکترا و مهندسی و سرداری هم مانند سایر کلمات در طول سی ساله گذشته آنقدر ارزش اصلی خود را از دست داده اند که بخواهیم کچلی را زلفعلی و چلاقی را یدالله بنامیم.....

علت آنکه ملیجک بارگاه رهبری از این افتضاح و پیگیری آن بعنوان "مسئله امنیت ملی" یاد میکند همین است.